Welkom bij carefulness! Mijn naam is Maxine Harland.

Als je mij vraagt om iets over mijzelf te vertellen vind ik dat een behoorlijk moeilijke vraag. Ga ik iets vertellen over wie ik ben of over wat ik doe? En wat is eigenlijk het verschil?

Ik

Ik ben een vrouw, echtgenote en mama van een dochtertje. Ik ben iemand die zoekende is in het leven, een soort ontdekkingsreiziger, maar dan gewoon thuis in mijn eigen innerlijke landschap en mijn plek in de wereld. Een ontdekkingstocht naar wat er allemaal in en om mij speelt. Een ontdekkingstocht van bewustzijn, zelfacceptatie en balans. Mijn sleutel, waarmee ik mijzelf uiteindelijk elke keer weer weet te vinden, is (zelf-)compassie. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik een compassie vrouwtje ben. Ik ben mateloos nieuwsgierig, leergierig en geïnteresseerd in mensen en hun beweegredenen waarom ze doen wat ze doen en wat hen gelukkig maakt. Ik kan mij eindeloos verwonderen over het leven en thema’s als gezondheid-ongezondheid en geluk-ongeluk. Ik ben een luisteraar die eerlijk en oprecht is, zorgvuldig en zorgzaam.

Psychologie universiteit Leiden

Officieel ben ik wetenschappelijk opgeleid tot psycholoog aan universiteit Leiden en daar heb ik de bachelor studie psychologie gevolgd en mij vervolgens verder gespecialiseerd middels een masteropleiding in klinische neuropsychologie. Ik ben bijzonder geïnteresseerd in het verband van wederzijdse invloed tussen het lichaam en de psyche.
Op de universiteit merkte ik al gauw dat de lessen en de boeken niet zo zeer gingen over gezondheid, maar vooral over stoornissen, diagnoses, labels. Het leek wel of ik alleen maar les kreeg in de afwezigheid van gezondheid. Ik koos ervoor om mij, naast mijn universitaire studie in psychologische stoornissen, te gaan focussen op ‘positieve psychologie’. Ik leerde over flow, kernkwaliteiten en talenten en oplossingsgericht werken.

Ambulant werk als autisme coach

Na mijn wetenschappelijke opleiding heb ik een aantal jaar ambulant gewerkt als autisme coach. In die periode heb ik veel geleerd over de pieken en dalen in het leven en hoe ik daar mee om ging. Het deed veel met me om als zorgverlener zo dichtbij mensen en hun uitdagingen in het leven te staan. Omdat ik bij mijn cliënten thuis kwam voelde ik mij extra betrokken bij hen en hun omgeving. Als jonge zorgverlener voelde ik mij zeer verantwoordelijk voor het lijden in hun leven en hoopte ik hen te kunnen begeleiden bij het verlichten van dit lijden. Zelf kwam ik zo ook voor grote uitdagingen in mijn eigen leven te staan. Mijn lichtje, mijn optimisme, raakte ik ‘kwijt’, doordat ik zoveel gaf, maar moeite had met ontvangen. Ik werd mij ervan bewust dat ik in de eerste plaats meer voor mijzelf moest gaan leren zorgen. Hier begon mijn pad van bewustzijn.

Mijn pad van bewustzijn – Mindfulness

In 2017 ben ik zowel privé als professioneel mindfulness gaan ontdekken: Ik kreeg stapje voor stapje steeds meer ‘bewustzijn’: Ik kon bewust gaan ‘Zijn’, in plaats van alleen maar ‘doen’. Dat was een hele eyeopener voor een ‘wandelend hoofd’ als ik. Het achtweekse Mindfulness Based Cognitive Therapy (MBCT) traject heeft mij inzicht gegeven, een levensvisie of een soort bril waarmee ik nog steeds de wereld en mijn leven zie. Ervaringen met mildheid, oordeelloos opmerken in het hier en nu, waar niets aan veranderd hoeft te worden. Die vriendelijke, nieuwsgierige levenshouding die ik van nature al in mij had mocht ik meer bewust tot uiting gaan brengen. Minder hard mijn best Dóen, meer mijzelf Zijn. Dit klinkt simpel, maar zo gemakkelijk bleek het niet. Ik werd mij bewust van automatische gedachtenpatronen die niet zo heilzaam waren. Werkelijk ‘zijn met wat er is’, ook wanneer er spanning, angst, verdriet, boosheid, schaamte en schuldgevoelens zijn, bleek een hele opgave, wat meer aandacht vroeg. Werkelijk accepteren en loslaten bleek toch echt een dagelijkse, uitdagende oefening.

Mijn pad van bewustzijn – (Zelf-) Compassie

Als zorgverlener voelde het voor mij veiliger om mij te richten op de pijn van mijn cliënten dan op dat van mijzelf. Zelfcompassie is de zorg en vriendelijkheid aan onszelf geven die we ook aan dierbare anderen zouden geven. Ik dácht heel lang dat ik wel lief voor mijzelf was en goed voor mijzelf zorgde, maar ik werd mij ervan bewust dat liefdevolle vriendelijkheid en mildheid voor mijzelf wanneer ik zelf pijn had toch niet zo gemakkelijk zijn. Ik werd mij steeds meer bewust van mijn innerlijke criticus, die regelmatig mijn leven bestuurde. 

Vervolg stappen

Na mij een aantal jaar te hebben verdiept in mindful leven heb ik de stap gemaakt naar mindful en compassievol leven. Eerst privé (Mindful Self Compassion – MSC) en later ook professioneel als trainer (Mindfulness Based Compassionate Living – MBCL). Vanuit het besef en gevoel van medemenselijkheid – niet alleen zijn in mijn zelfkritiek en zelfisolatie bij moeilijke situaties in het leven – kon ik mijzelf meer ruimte geven. Wauw! Er kwam langzaam maar zeker meer ruimte voor de grilligheden in het leven, de ups en de downs. Een ruimte van acceptatie, mildheid, liefdevolle vriendelijkheid en begrip die ik mijzelf nog niet eerder werkelijk bewust kon geven. Gelijkmoedigheid was het juiste woord voor een ‘levensvriend’ die ik nog niet bewust had ontmoet. Een hele uitdaging om hiermee te oefenen in het dagelijks leven, maar het bracht mij veel rust en innerlijke vrede. Een mogelijkheid om mijzelf en mijn ervaring van onevenwichtigheid wat meer te omarmen.

Practice what you preach – dagelijkse beoefening

Mindful zelfcompassie heeft mij geholpen om de kwetsbare delen van mijzelf meer te kunnen omarmen met liefdevolle vriendelijkheid. Toch blijft het ook voor mij persoonlijk nog altijd een dagelijkse beoefening, zowel formeel als informeel. Ik merk het snel aan mijn lichaam, gemoedstoestand, (pieker-)gedachten en algehele gezondheid wanneer ik mijzelf niet de ruimte heb gegeven om te mediteren en mindfulness en compassie te beoefenen in mijn eigen dagelijks leven. Zeker nu ik ook mama ben van een dochtertje is die bewuste, mindful zorg en compassie voor mijzelf en mijn omgeving erg welkom.

Trauma Sensitieve Mindfulness Therapie (TSMT)

Mijn interesse in het verband van wederzijdse invloed tussen het lichaam en de psyche hebben mij doen stuiten op de polyvagaaltheorie. De polyvagaaltheorie beschrijft het functioneren van het autonome zenuwstelsel en helpt om te begrijpen hoe ons lichaam automatisch reageert op veiligheid en onveiligheid. Het helpt ons ook om te begrijpen welk gedrag gekoppeld is aan neurofysiologische reacties op veiligheid en onveiligheid. Dit bracht mij op een nascholing die mijn persoonlijke ervaringen en professionele kennis over de neuropsychologie, mindfulness en compassie samenbrengt tot één passend geheel wat verder de diepte in gaat en integratie en heling brengt. Vol passie vervolgt mijn ontdekkingsreis met ongeneeslijke nieuwsgierigheid en leergierigheid: eind 2023 heb ik de nascholing Trauma Sensitieve Mindfulness Therapie (TSMT) met succes afgerond.

Levensmissie

Het bewustzijn, de levenshouding van mindfulness en compassie hebben mij zoveel gebracht in het leven. Het voelt voor mij als niet meer dan logisch en zelfs als een eer om deze waardevolle levenshouding niet alleen voor mijzelf te houden maar ook echt te delen met de geïnteresseerde medemens. De dankbaarheid, het levensgemak en levensgeluk die dit pad mij heeft gebracht wens ik ieder ander ook toe.
Ik zie het dan ook als mijn levensmissie om mijn professionele, wetenschappelijke kennis als psycholoog, mindfulness en compassie trainer, gecombineerd met mijn persoonlijke ervaring op het pad van bewustzijn te delen als gids, in een gelijkwaardige samenwerking van mens tot mens.

~Love and compassion are necessities, not luxuries.
Without them humanity cannot survive~
Dalai Lama